چرا بخش بزرگی از بازار تهران وقفی است؟ | واقفان بزرگ بازار کیستند؟
تاریخ انتشار: ۲ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۴۴۴۵۴
همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: برای نمونه «سرای جمهوری» بعد از چهارسوق از طرف خاندان مظفرالدینشاه وقف شده است. موقوفه وزیر علیآبادی، سرای حاج محمدعلی، سرای امیر، موقوفه ظلالسلطان و سرای سیدمحسن، از دیگر موقوفههای وسیع و مشهور بازار تهران به شمار میرود.
قصههای خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
براساس آمار سال ۱۲۳۱ که در دوره ناصرالدینشاه قاجار تهیه شده است، بیشتر املاک وقفی در تهران در محله بازار و نوع این وقفیات «دکانها» بودند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
علیرضا زمانی با بیان اینکه بخش بزرگی از واقفان بازار از بازرگانان بودندُ ادامه میدهد: « بازار افزون بر دکان وقفی، تعداد زیادی کاروانسرا و تیمچه وقفی داشت که میزان موقوفههای بازار را در برابر دیگر محلههای تهران همچون عودلاجان و سنگلج افزایش میداد. یکی دیگر از آمارهای دوره مظفرالدینشاه در سال ۱۲۸۱ است که باز هم در آن زمان چندین باب دکان و مغازه وقف شده است. بازرگانان و کاسبان کوچک و بزرگ در بازار میکوشیدند با وقف بخشی از املاک خود در بازار، هم تعهد اجتماعی خود را در حوزه نوعدوستی و نیکخواهی به نمایش بگذارند، هم با موقوفات خود، بر تداوم رونق فعالیتهای تجاری و بازرگانی در بازار تأثیر بگذارند. به همین دلیل بسیاری از کاروانسراها و تیمچههای بازار تهران در دوره قاجار وقفی بودند.»
همچنین یکی از بزرگترین موقوفات بازار موقوفه وزیر علیآبادی است این موقوفه شامل۳ پاساژ است که اغلب کاسبان این محدوده، تجار فرش هستند. بسیاری از موقوفات بازار ارزش تاریخی و میراث فرهنگی دارند مثلا سرای حاج محمدعلی که معماری قاجاری عالی و دوره پهلوی اول را دارد یا موقوفه ظلالسلطان در سرای جمهوری که قسمت جلوی آن معماری قاجاری و انتهای آن یک معماری صفوی عالی باقی است و اکنون نسل ششم ظلالسلطان این محدوده را اداره میکنند و متولی هستند.
نام واقف: خاندان مظفرالدینشاه، وزیر علیآبادی، ظلالسلطان و ...
سال وقف: دوره قاجار
عنوان وقف: دکانهای بازار بزرگ تهران
نشانی: پانزده خرداد
کد خبر 789312 برچسبها همشهری محله منطقه ۱۲ وقف و موقوفات بازار تهرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: همشهری محله منطقه ۱۲ وقف و موقوفات بازار تهران بازار تهران ظل السلطان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۴۴۴۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دیدگاه اساتید دانشگاه تهران درباره تحول در علوم انسانی
دریافت 48 MB
به گزارش خبرنگار مهر، نشست ۵ ساعته خانه گفتگوی تحول در علوم انسانی با حضور بیش از ۸۰ استاد برجسته و چهرههای علمی و فرهنگی کشور در سالن شهید سلیمانی دانشگاه تهران برگزار شد.
محمد مقیمی استاد دانشکده مدیریت و رییس دنشگاه تهران در این نشست گفت: اجتهاد علمی در حوزه تحول علوم انسانی یعنی اینکه دو بال قدرت نظریه پردازی و جسارت و جرأت و پذیرش ریسک که عمدتا ناظر بر اجرای این مقوله در محیط دانشگاه است را مدنظر داشته باشیم و این موضوع را با جدیت در دانشگاه دنبال کنیم. در راستای این دغدغه، شورای تحول علوم انسانی در شورای عالی انقلاب فرهنگی شکل گرفت و یک دوره مدیریتی را پشت سر گذاشت و امروز در دوره جدید مدیریت شورای تحول علوم انسانی که آقای دکتر عاملی استاد محترم دانشگاه تهران مسئولیت آن را پذیرفتند، دورهای تازه را در زمینه تحول در علوم انسانی آغاز کردهایم.
در ادامه این نشست سعید رضا عاملی رییس دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران گفت: دانشجویان المپیادی های فیزیک و ریاضی اکثرا در رشته های فیزیک و ریاضی تحصیل می کنند و همه تمایلات به سمت رشته های پزشکی، مهندسی های پول ساز و رشته هایی که به لحاظ کسب و کار و به شئون اجتماعی در جایگاه بالایی قرار دارند است.
مهدی الوانی رییس سابق دانشکده مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی نیز در این نشست گفت: یک نوعی شبکه های دانش آفرینی بین دانشگاهیان ایجاد کنیم این شبکه ها باید ایجاد شود و اداره بازی و ستاد درست کردن فایده ندارد، استادان ما با یکدیگر ارتباط ندارند و این یعنی ما شبکه های دانش آفرینی نداریم.